Aşk Üzerine...

 
"Aslında ikiside Leyla idi ama sırayla Mecnun oluyorlardı.
Yaşanmış bir masal olmuştu Aşk onlar için.
Bir içim su oluyarlardı ve akıp duruyarlardı birbirlerine.
Ne Şeytan yaklaşıyordu yanlarına ne de Allah karışıyordu işlerine...
Kendi hallerine bırakılmışlardı ceza olarak!..."

Aslında ikiside Leyla idi...
Ruhları birbirlerine aitti sanki... Sanki birbirlerinin cennetleriydi... Cennetteki en büyük müjde en yüce mükafat olan cemalleriydiler... Öylesine yüceltiyorlardı birbirlerini öylesine büyümüştü sevgileri ki... Sevgi kelimesinin sınırlarını zorluyordu hissettikleri ama kelimelerin sınırlarında konuşmaktan başka da çareleri yoktu. Leyla olmanın çaresizliği beklemekten öte yapacak birşey bırakmıyordu bom boş hayatlarında. Hayatları da sevmekten başka birşey değildi... Çaresizlikleri sonsuzluğa bağlamıştı bahtlarını...

sırayla Mecnun oluyorlardı...
Leylasının beklediğini hisseden Mecnun oluyordu... Güneşin ışıkarından, yıldızların parıltılarına, hilalin gülümseyişinden rüzgarın soğukluğuna kadar o kadar çok haber taşıyan vardı ki Mecnuna... Baktığı heryerde herşey ona hep Leylaaaaaaa diye bağırıyordu sanki. Çıldırmak çaresizlikti o an için Mecnun olmak da en kolayı... Mecnun olan sıra bir diğerine geçene kadar ölümün anlamsız sonsuzluğunda kayboluyordu ve sanki başka bir zaman boyutunda bin yıl geçiriyordu... Ve Leyla bekliyordu!.. Ama Mecnunu değil Mecnun olmayı...

Yaşanmış bir masal olmuştu Aşk onlar için...
Tekrar tekrar diriltilip sonra bir daha öldürülen ölülerin gerçek yaşam dedikleri, bu dünyaya her döndüklerinde kendilerini Adem ve Havva gibi çırılçıplak hissediyorlardı... Ve tek ayıpları kalpleriydi kimse görmesin diye elleriyle kapatıyorlardı birbirlerinin kaplerini... Herşey bir masal gibiydi ve onlar Aşkı yaşıyorlardı bu masalın içinde...


Bir içim su oluyarlardı ve akıp duruyarlardı birbirlerine...
Asıl masal buydu işte hayatlarındaki... İmkansız olacakları mümkünsüz kalacakları tek nokta... Onu da Leyla olup bu dünyada kalan, Mecnun olacağı zamana kadar ancak hayallerinde yaşayacağını bildiği için bu dünyaya ait de bir şey olsun sırf ve vakit geçsin diye sadece hayal ediyordu...

Ne Şeytan yaklaşıyordu yanlarına...
Mecnunun ulaştığı boyutta şeytana yer yoktu yaklaşamazdı zaten... Leylanın dünyası hayaldi sadece bazı hayallerden korkuyordu şeytan belkide...

ne de Allah karışıyordu işlerine...
Leylayı da, Mecnunu da, sevgiyi de Aşkı da yaratandı o ve...

Kendi hallerine bırakılmışlardı ceza olarak!

Bülent Özdemir